اختلال نامنطمی خلق اخلال گرانه
عصبانی و خشم یکی از ویژگی‌های خلقی ما انسانها میباشد که هم در کودک و بزرگسال قابل مشاهده است که میتواند هم طبیعی یا غیر طبیعی باشد. اینکه طبیعی باشد یا غیر طبیعی بسته به موقعیت و دلایل ایجاد کننده آن دارد و البته نکته ای که در خشم و عصبانیت است نیز میتواند به شیوه وروشهای کنترل ما بر خشم هم برگردد . اما اگر این خشم و عصبانیت که از حد معمول بیشتر باشد و نمود و نمایش آن برای اطرافیان چشمگیر باشد والبته در سنین پایین شروع شود را ما میتوانیم در این دسته جای بدهیم. در این نوشته ما قصد داریم که به این اختلال بپردازیم و کمی بیشتر به زبان ساده با آن آشنا بشویم.
این اختلال در کودکی دیده میشود . زمانیکه یک کودک یکسال یا بیشتر از خودش خشم همراه با خشونت زبانی و علائم فیزیکی را نشاان دهد احتمال اینکه دچار اختلال نامنظمی خلقی اخلال‌گرانه یا DMDD باشد را میتوان تشخیص گذاری کرد .
در این نوشته شما را با این اختلال روانی آشنا می‌کنم. اختلال نامنظمی خلقی اخلال‌گرانه یا DMDD،( (Disruptive Mood Dysregulation Disorder یکی از شاخه‌های اختلالات افسردگی و اختلالات دوقطبی است. این اختلال در کودکان ۶ تا ۱۸ ساله بروز پیدا میکند. نشانه‌های DMDD معمولا پیش از ۱۰ سالگی آغاز می‌شوند. ویژگی اصلی این اختلال تحریک‌پذیری همیشگی و شدید است. کودکانی که دچار اختلال DMDD همیشه خشمگین هستند و با کوچکترین رخدادی خشمشان منفجر میشود. این کودکان در هنگام خشمگین شدن دست به پرخاشگری زبانی و فیزیکی میزنند. آنها نکته‌ی مهمی که در مورد رفتار پرخاشگرانه باید به آن توجه کنیم این است که کودکانی که دچار اختلال نامنظمی خلقی اخلال‌گرانه هستند بیش از اندازه دست به پرخاشگری میزنند و میزان خشم آنها با موقعیتی که در آن هستند تناسبی ندارد و بیش از اندازه و شدید است. تازه‌ترین یافته‌ها نشان میدهد که برخی از کودکانی که دچار DMDD هستند در تشخیص حالات چهره‌ی دیگران دچار مشکل هستند و یکی از دلایل انفجار خشم آنها میتواند تشخیص نادرست عصبانیت از چهره‌ی دیگران باشد.
پیشنهاد می کنم مطالعه بفرمایید
سن تشخیص اختلال نامنظمی خلقی اخلال گرانه
این اختلال در کودکان ۶ تا ۱۸ سال بروز میکند و و نشانه های آن معمولا بعد از ۱۰ سالگی شروع میشود .
علائم اختلال نامنظمی خلقی اخلال‌گرانه (DMDD)
علائم اختلال بی نظمی خلقی اخلال‌گرانه (DMDD) عبارتند از :
- تحریک پذیری همیشگی و شدید ،
- کج خلقی شدی و مکرر : همیشه خشمگین هستند و با کوچکترین مسئله ای خشمشان منفجر میشود و با ضربه زدن و هل دادن و خراب کردن و شکاندن وسایل پرخاشگری میکنند . و بعبارتی پرخاشگری زبانی و فیزیکی دارند.
- بیش از سه بار در هفته پرخاشگری دارند
- عصبانیت بیش از حد و بیجا بیش از اندازه دست به پرخاشگری میزنند و تناسبی بین میزان خشم و دلیل خشمشان وجود ندارد .
- واکنش هایی نشان میدهندکه متناسب با سن آنها نیست و در موقع خشم وعصبانی کارهایی میکنند مثل بچهای کم سن وسال است مانند جیغ زدن و گریه کردن
- همیشه عصبانی و کج خلق هستند و خیلی حساس هستند. این افراد در تشخیص چهره ای افراد مشکل دارند و بخاطر همین نمیتوانند احساس افراد را از چهر ه شان تشخیص دهند ، بنابرین فکر میکنندکه دیگران نسبت به آنها خشمگین هستند و کودک هم به تناسب آن خشمگین میشود.
- علائم خشم و عصبانیت را در مکانهای مختلف از خود نشان میدهد در محیط خانه، مدرسه و در میان دوستانشان افرادی بدرفتار و پرخاشگر معروف هستند و به دیگران یا اشیا آسیب می‌رسانند.
- این علائم باید بطور پیوسته و حداقل سه ماه و حداکثر ۱۲ ماه بروز کرده باشد.
- این علائم به علت مصرف مواد مخدر یا بیماریهای جسمی و رشدی نباشد .
دلایل بروز اختلال نامنظمی خلقی اخلال‌گرانه
دلیل دقیقی برای بروز اختلال نامنظمی خلقی اخلال‌گرانه وجود ندارد . عواملی که ممکن است باعث ایجاد این بیماری شوند عبارتند از :
- ژنتیک که البته به عنوان تشدید کننده این اختلال میتواند باشد
- خلق و خو یکی دیگر از عوامل ایجاد کننده میتواند باشد
- بیماری‌ها و اختلالات روانی دیگرهم میتواند از عوامل ایجاد کننده باشد.
- تجربیات دوران کودکی ، بدرفتاری های دوران کودکی ، مراقبین اولیه نامناسب
- والدینی که مواد مصرف میکنند
- خانواده هایی که در آنها درگیری و اختلاف زیادی وجود دارد
خصوصیات فرد مبتلا به اختلال بی نظمی خلقی اخلال‌گرانه
تعدادی از خصوصیات کودکان مبتلا به این اختلال عبارتند از:
- بدخلقی
- اضطراب
- تحریک پذیری
- بدقلقی
درمان اختلال نامنظمی خلقی اخلال‌گرانه
برای درمان این اختلال میتواند از دارو درمانی استفاده کرد برای اینکه بتوان خلق کودکان را تنظیم کرد که حتما باید به روانپزشک مراجعه گردد
روش دیگر درمان رواندرمانی است که از بهترین روشهای درمان میباشد . درمان شناختی رفتاری یکی از موثرترین روشها میباشد و آموزش والدین برای اینکه این کودکان باید در محیط خانواده و با کمک ومساعدت خانواده درمان شوند.
نکته ی مهم این ست که هر چه زودتر برای درمان اقدام شود ، قطعا اثر بخشی آن بهتر خواهد بود و جلوی مشکلات بزرگتر بعدی را خواهد گرفت